Evlilik birliği devam ettiği sürece velayet anne ve baba tarafından birlikte kullanılır.
Ortak hayata son verilmiş veya ayrılık hali gerçekleşmiş ise velayet eşlerden birine verilir.
Velayet düzenlenmesinde asıl olan çocuğun menfaatidir. Velayet kamu düzenine ilişkindir.
Aile Hakimi, çocuğun menfaatine en uygun kararı verebilmek için olanak buldukça ana ve baba ile çocuk yeterli idrak gücüne sahipse çocuğu dinlemelidir ve mutlaka uzman bilirkişilerden görüş almalıdır.
Velayet taraflardan birisine verilirken aşağıdaki özellikler birlikte değerlendirilmelidir;
Çocuğun özellikleri: cinsiyeti, doğum tarihi, eğitim durumu, sağlığı vs.
0-3 yaş grubundaki çocuklar anneye derin duygusal bağlarla bağlıdır. Çocuğun tüm dünyası annesidir. Bu nedenle, çocuğun güvenliğini tehdit eden bir unsur yoksa velayet anaya verilmelidir. Annenin başka bir erkekle ilişkisinin olması, seks işçisi olması velayetin anneye verilmesini engellemez çünkü bu yaş grubundaki çocuklar annesinin yaşantısını idrak edecek çağda değildir.
3-6 yaş grubundakilerin anaya bağımlılığı 0-3 yaş grubundakilere göre daha azdır ama annenin ilgisine ve sevgisine ihtiyaçları vardır. Çocuğun beden, fikir ve ahlak güvenliği yönünden anne aleyhinde bir kanıt yoksa velayet anaya verilmelidir.
6-13 yaş grubundakilerin anneye gereksinimi azalmıştır. Bu nedenle tüm faktörler göz önüne alınıp velayetin kime olacağına karar verilmelidir.

Ana ve babanın özellikleri: ana ve babanın yaşadıkları ortam, ekonomik durumları, şiddet uygulayıp uygulamadıkları, ruhsal sorunlarının olup olmadığı ve diğer hususların dikkate alınması gerekir.
Çevresel özellikler: Çocuğun alıştığı ortamın değiştirilmesi, kardeşlerin ayrılması çocukları olumsuz yönde etkileyeceğinden zorunlu olmadıkça aksi yönde karar verilmemesi gerekir.

Önem arz ettiğinden şunu da belirtmek gerekir ki; velayet bir bütün olarak verilir. Velayetin kademeli ve koşullu olarak verilmesi mümkün değildir.